Τον Οκτώβριο του 2018 οι Σαλβίνι και Λεπέν παρουσίασαν ένα ιδιότυπο μανιφέστο μιας νέας Ακροδεξιάς. Λεπτομέρεια που δείχνει την ουσία: η συνέντευξή τύπου δόθηκε απέναντι από την έδρα του ιστορικού ιταλικού ΚΚ (PCI), στην Botteghe Oscure της Ρώμης. Μετά από μια διπλή κρίση στην Ευρώπη, οικονομική και κοινωνική, καθώς και την περιπέτεια του Brexit, ιδέες που πιστεύαμε ότι είχαν μπει στο περιθώριο της ιστορίας βγαίνουν ξανά στο προσκήνιο.
Η Ευρώπη των λαών έχει καταργηθεί στην πράξη δίνοντας πρόσφορο έδαφος στην Ευρώπη των λαϊκιστών. Τα παραδοσιακά κόμματα βλέπουν τα ποσοστά τους να καταγράφουν βουτιά στις δημοσκοπήσεις ενόψει των ευρωεκλογών. Πολιτικές λιτότητας και ακραίος νεοφιλελευθερισμός είχαν ως συνέπειες την ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου, την διάλυση του κράτους πρόνοιας, την υποχώρηση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ομολογουμένως, τέτοιες κοινωνικές ανισότητες, είχε δεκαετίες να ζήσει η Ευρώπη. Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή, είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός δημοκρατικού μετώπου, μιας προοδευτικής συμμαχίας, σοσιαλιστών, αριστερών και πράσινων, ενάντια στη λαίλαπα της Ακροδεξιάς. Ενα κοινωνικό ανάχωμα, στο οποίο κανείς προοδευτικός πολίτης δε περισσεύει.
Γιατί μιλάω για κοινωνικό ανάχωμα;
Η Ακροδεξιά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καταψήφισε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες που ήταν προς το συμφέρον των πολιτών. Την ίδια στιγμή, όσοι φλερτάρουν με τους ακτιβισμούς της Ακροδεξιάς, κάνουν πράξη τον εργασιακό μεσαίωνα. Δεν είναι τυχαίο ό,τι στην Αυστρία επανέφεραν το 12ωρο, στην Ουγγαρία ψήφισαν 400 ώρες υποχρεωτικής υπερωρίας το χρόνο, χωρίς αμοιβή. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτό το αμεσοδημοκρατικά εκλεγμένο όργανο, κινδυνεύει με οπισθοδρόμηση και φυσικά μια τέτοια εξέλιξη θα επηρεάσει άρδην και τη ζωή των Ελλήνων πολιτών. Η μάχη των προοδευτικών δυνάμεων σε αυτές τις ευρωεκλογές είναι διπλή. Μάχη κατά του Νεοφιλελευθερισμού και μάχη κατά της Ακροδεξιάς. Η νίκη θα σημάνει την υπογραφή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, που θα γράφει πρώτα και πάνω από όλα “εμβάθυνση Δημοκρατίας”.
Για αυτό πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες οι κόκκινες γραμμές με την ρητορική και την πρακτική της Ακροδεξιάς. Πρέπει να σταματήσει τώρα, κάθε μικροπολιτικό παιχνίδι πάνω σε αυτήν την ατζέντα.
Στην Ελλάδα, νίκη απέναντι στην ακροδεξιά σημαίνει πτώση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, περαιτέρω αποδυνάμωσή της, σε σχέση με τις εκλογές του 2014. Και αν αυτό δεν είναι το τέλος, αποτελεί σε κάθε περίπτωση ένα πρώτο βήμα κοινωνικής απομόνωσης.
Η χαλαρή ψήφος δεν είναι λύση, αντιθέτως είναι το πρόβλημα.
Αν στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο “αντιευρωπαϊστές” και “λαϊκιστές” με το πρόσχημα να “δώσουμε μήνυμα τιμωρίας”, τότε απλώς εμείς οι πολίτες θα είμαστε οι μεγάλοι ηττημένοι.
Και αυτό η Ιστορία δε θα μας το συγχωρέσει εύκολα.