Οι ακτές της Μεσογείου μολύνονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η πανίδα και η χλωρίδα εξαφανίζονται. Η υπεραλίευση έχει δραματικές επιπτώσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Η αστικοποίηση του περιβάλλοντος, λειτουργεί καταστροφικά για τον άνθρωπο.
Για όλα τα παραπάνω, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ορίσει την 24η Οκτωβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στις ακτές της Μεσογείου. Ως ημέρα δράσης και προστασίας για όλα όσα μας παρέχει αλλά και ρυθμίζει η θάλασσα, ως ημέρα προσεκτικής διαχείρισης αυτού του σπουδαίου παγκόσμιου πόρου που είναι το κλειδί για ένα βιώσιμο μέλλον.
«Το περιβάλλον εκπέμπει SOS και η Μεσόγειος, η θάλασσά μας, ασθενεί. Η κλιματική αλλαγή, έχει πλέον μετατραπεί σε κλιματική κρίση και βιώνουμε τις καταστροφικές της συνέπειες ολοένα και πιο συχνά» αναφέρει σε δήλωσή του ο Χάρης Μαμουλάκης, τονίζοντας: «Ο χρόνος της περίσκεψης έχει τελειώσει προ πολλού και είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να αλλάξουμε συνήθειες, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να σώσουμε τον πλανήτη μας. Και να το πράξουμε αυτό, χωρίς να χάσουμε ούτε λεπτό! Η προστασία των θαλασσών αναδεικνύεται και μέσα από τον Ο.Η.Ε., μέσα από τους 17 στόχους για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Τους στόχους για να αλλάξουμε τον κόσμο μας».
Ο Στόχος 14 για τη βιώσιμη ανάπτυξη του Ο.Η.Ε. αφορά τη «Ζωή στο νερό» και επιδιώκει:
Έως το 2025, πρόληψη και σημαντική μείωση όλων των μορφών θαλάσσιας ρύπανσης, ιδίως της ρύπανσης από χερσαίες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων απορριμμάτων και της ρύπανσης από θρεπτικές ουσίες.
Έως το 2020, βιώσιμη διαχείριση και προστασία των θαλάσσιων και παράκτιων οικοσυστημάτων προκειμένου να αποφευχθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις, μέσω της ενίσχυσης της ανθεκτικότητάς τους, καθώς και ανάληψη δράσης για την αποκατάστασή τους, έτσι ώστε να επιτευχθούν υγιείς και παραγωγικοί ωκεανοί.
Ελαχιστοποίηση και αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οξίνισης των ωκεανών, μέσω της ενίσχυσης της επιστημονικής συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Έως το 2020, αποτελεσματική ρύθμιση της αλιευτικής συγκομιδής και τερματισμός της υπεραλίευσης, της παράνομης, λαθραίας και άναρχης αλιείας, των καταστρεπτικών αλιευτικών τεχνικών, καθώς και εφαρμογή διαχειριστικών σχεδίων βασισμένων στην επιστήμη, έτσι ώστε να αποκατασταθούν τα αποθέματα αλιευμάτων το συντομότερο δυνατό, τουλάχιστον σε επίπεδα που θα επιτρέπουν την παραγωγή της μέγιστης βιώσιμης απόδοσης, όπως καθορίζονται από τα βιολογικά τους χαρακτηριστικά.
Έως το 2020, διατήρηση τουλάχιστον του 10% των θαλάσσιων και παράκτιων περιοχών, σύμφωνα με το εθνικό και διεθνές δίκαιο και με βάση τα βέλτιστα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία.
Έως το 2020, απαγόρευση συγκεκριμένων μορφών επιδοτήσεων αλιείας, οι οποίες συντελούν στην πλεονάζουσα αλιευτική ικανότητα και την υπερεκμετάλλευση, εξάλειψη των επιδοτήσεων που συντελούν στην παράνομη, λαθραία και άναρχη αλιεία, και αποφυγή της εισαγωγής νέων τέτοιων επιδοτήσεων, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι η κατάλληλη και αποτελεσματική ειδική και διαφοροποιημένη μεταχείριση των αναπτυσσόμενων και λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα των διαπραγματεύσεων που διενεργούνται στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου σχετικά με τις αλιευτικές επιδοτήσεις.
Έως το 2030, αύξηση των οικονομικών ωφελειών για τα μικρά νησιωτικά αναπτυσσόμενα κράτη και τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες από τη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων, μέσω της βιώσιμης διαχείρισης της αλιείας, των υδατοκαλλιεργειών και του τουρισμού.
Αύξηση της επιστημονικής γνώσης, ανάπτυξη των ερευνητικών ικανοτήτων και μεταφορά της θαλάσσιας τεχνολογίας, λαμβάνοντας υπόψη τα Κριτήρια και τις Κατευθυντήριες Γραμμές σχετικά με τη Μετάδοση της Θαλάσσιας Τεχνολογίας της Διακυβερνητικής Ωκεανογραφικής Επιτροπής, έτσι ώστε να βελτιωθεί η υγεία των ωκεανών και να ενισχυθεί η συμβολή της θαλάσσιας βιοποικιλότητας στην ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων χωρών, και ιδίως των μικρών αναπτυσσόμενων νησιωτικών κρατών και των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών.
Παροχή πρόσβασης των παραδοσιακών αλιέων μικρής κλίμακας στους θαλάσσιους πόρους και τις αγορές.
Ενίσχυση της διατήρησης και της βιώσιμης χρήσης των ωκεανών και των πόρων τους, μέσω της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου, όπως προβλέπεται από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η όποια παρέχει το νομικό πλαίσιο για τη διατήρηση και τη βιώσιμη χρήση των ωκεανών και των πόρων τους, όπως αναφέρεται στην παρ. 158 του κειμένου αποτελεσμάτων της Συνδιάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, με τίτλο «Το μέλλον που θέλουμε».
Στη φωτογραφία, το ψηφιδωτό που δημιούργησαν εθελοντές της Greenpeace στο Ηράκλειο τον Ιούλιο του 2017, με περισσότερα από 10.000 χρησιμοποιημένα πλαστικά ποτήρια μίας χρήσης, ποσότητα που καταλήγει στους ΧΥΤΑ της Ελλάδας κάθε 15’.