Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφουν οι πυροσβέστες του αεροδρομίου Ηρακλείου τις συνθήκες που επικρατούν κατά τη διενέργεια των ελέγχων covid στους ταξιδιώτες. Γίνονται καθημερινά μάρτυρες σε μία διαδικασία που θεωρούν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη μετάδοση του ιού, καθώς εμπλέκονται οι ίδιοι άμεσα στους ελέγχους και μάλιστα χωρίς μέσα προστασίας και χωρίς καμία σχετική εκπαίδευση!
«Ποιός ο λόγος που μπήκαμε τόσους μήνες σε αποκλεισμό για να μην νοσήσουμε ή να μην στρεσάρουμε απότομα το υγειονομικό σύστημα, αφού θα το κάνουμε τώρα», διερωτώνται χαρακτηριστικά οι πυροσβέστες του αεροδρομίου Ηρακλείου σε ανοιχτή επιστολή τους
Για τις σοβαρές καταγγελίες των Πυροσβεστών του 2ου Πυροσβεστικού Σταθμού Κρατικού Αερολιμένα Ηρακλείου, παρενέβησαν οι βουλευτές Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Βαρδάκης, Νίκος Ηγουμενίδης και Χάρης Μαμουλάκης, οι οποίοι στέλνουν το θέμα στο βουλή ζητώντας εξηγήσεις από τους αρμόδιους υπουργούς.
Συγκεκριμένα, με κοινοβουλευτική αναφορά προς τους υπουργούς, Προστασίας του Πολίτη, Υγείας και Τουρισμού, οι τρεις βουλευτές ζητούν απαντήσεις σχετικά με τις καταγγελίες των εργαζομένων – πυροσβεστών, καθώς παρά τις αυξημένες υποχρεώσεις τους σε πυρόσβεση και διάσωση, η πολιτική ηγεσία τους υποχρεώνει να αναλάβουν και τον ρόλο του «νοσηλευτή», εκτελώντας και υγειονομικά καθήκοντα. Επιπλέον, η απαίτηση της πολιτικής ηγεσίας, επιβάλλει στους πυροσβέστες να επιτελούν τα «νέα» καθήκοντά τους, χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση και χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, εκθέτοντας τους ίδιους τους πυροσβέστες αλλά και το κοντινό οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον σε κίνδυνο, λόγω του υιού covid-19.
Ωστόσο, οι καταγγελίες των Πυροσβεστών, καθιστούν την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη, αν αναλογιστεί κανείς, ότι τα παραπάνω συμβαίνουν υπό την εκβιαστική πίεση της διοίκησης, που τους υποχρεώνει να αποδεχτούν ότι έχουν λάβει κατάλληλη εκπαίδευση, εξοπλισμό, κ.λ.π., όπως αναφέρουν σε άλλο σημείο της επιστολής τους.
Η επιστολή
Η ανοιχτή επιστολή των πυροσβεστών του αεροδρομίου Ηρακλείου, πέρα από τις σοβαρές καταγγελίες για τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι, φέρνει στο φως τις συνθήκες υπό τις οποίες διενεργούνται οι έλεγχοι για κορονοϊό στα αεροδρόμια της χώρας. Με λεπτομερή περιγραφή οι πυροσβέστες αποκαλύπτουν ότι τα υγειονομικά πρωτόκαλλα στην ουσία δεν έχουν να συνεισφέρουν το παραμικρό στην πρόληψη του κορονοϊού, καθώς τα αεροδρόμια λειτουργούν κυριολεκτικά ως υγειονομικές βόμβες, σε περίοδο πανδημίας.
Αναλυτικά η αποκαλυπτική επιστολή των πυροσβεστών:
«Το δύσκολο αυτό καλοκαίρι οι πυροσβέστες καλούνται μαζί με τα καθήκοντα τους να ασκούν και καθήκοντα υγειονομικών κλιμακίων ελέγχου για τον covid-19 στα αεροδρόμια της χώρας, με το ίδιο προσωπικό παρά τις αυξημένες τους υποχρεώσεις στην πυρόσβεση – διάσωση. Χωρίς οργάνωση,
εκπαίδευση, μέτρα και μέσα ατομικής προστασίας αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να νοσήσει όλο το πυροσβεστικό προσωπικό μαζί με τις οικογένειες των υπαλλήλων του. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα που σίγουρα θα συμβεί στην κοινωνία, είναι η εξάπλωση τον πυρκαγιών και των ατυχημάτων αφού το Πυροσβεστικό σώμα θα έχει αρκετά μειωμένο προσωπικό να επέμβει, λόγω του ότι θα νοσήσει σχεδόν όλο και θα τεθεί σε καραντίνα.
Οι πυροσβέστες που υπηρετούμε στον Πυροσβεστικό Σταθμό του Κρατικού Αερολιμένα Ηρακλείου ‘Ν. Καζαντζάκης’ όπως και σε άλλα αεροδρόμια της χώρας, σαν πυροσβέστες είμαστε εκπαιδευμένοι και επιφορτισμένοι με την ασφάλεια των πολιτών, των αεροσκαφών και εγκαταστάσεων εντός του αερολιμένα. Επίσης, με επιφυλακές, συμμετέχουμε και συνδράμουμε σε συμβάντα καταστροφών, ατυχημάτων, αστικών και δασικών πυρκαγιών.
Κατά τα δύσκολα κυρίως καλοκαίρια μας, τα ρεπό μας και οι άδειες μας ίσα που βγαίνουν και σε μια έκτακτη περίπτωση αναρρωτικής ενός συναδέλφου, κάποιοι δεν μπορούν να πάρουν τα προβλεπόμενα ρεπό γιατί λόγω έλλειψης προσωπικού δεν έχει σκόντο στην υπηρεσία και δεν θέλουν να αφήσουν την βάρδια με λιγότερα άτομα για να μην πέσει κατηγορία το αεροδρόμιο. Δεν επαρκούμε λοιπόν για την διεξαγωγή της υπηρεσίας μας και ξαφνικά περισσεύουμε για να συνδράμουμε και αλλού και πόσο μάλλον να μην είναι και δουλειά μας. Ασκώντας παράλληλα καθήκοντα.
Στην παρούσα χρονική στιγμή, με το άνοιγμα του τουρισμού στην χώρα, μέσα στον γενικό χαμό που επικρατεί στα αεροδρόμια και που όλη αυτή την κατάσταση την βαπτίζουν ‘απόλυτη τάξη’ καλούνται οι πυροσβέστες των αεροδρομίων να συνδράμουν εκτελώντας υγειονομικά καθήκοντα, συμμετέχοντας στα υγειονομικά κλιμάκια ελέγχου, λαμβάνοντας μέρος στην επαφή με τους τουρίστες, στις δειγματοληψίες, στη μεταφορά δειγμάτων και στη συνέχεια πιθανόν των κρουσμάτων. Αυτό δεν είναι συνδρομή αλλά κύρια απασχόληση μας σε τομέα που δεν γνωρίζουμε και δεν έχουμε εκπαιδευτεί και εξοπλιστεί.
Βρισκόμαστε σε ένα χώρο που είδη οι συνθήκες υγιεινής είναι επιβαρυμένες, με υψηλή συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ανθρώπων, χωρίς ιδιαίτερη καθαριότητα, με καθόλου απολυμάνσεις, με τις υψηλές θερμοκρασίες τις περιόδου χωρίς επαρκή αερισμό και χωρίς τα απαραίτητα προστατευτικά. Αυτό δεν αφορά μόνο τους πυροσβέστες αλλά και όλους όσους εμπλέκονται. Θέλοντας να σας δώσω να καταλάβετε, τα αεροπλάνα έρχονται με απόλυτη πληρότητα και συγχρωτισμό, χωρίς να τηρούνται αποστάσεις των καθημένων επιβατών μέσα σε αυτά, όπως οι νόμοι ορίζουν, με μόνη προστασία απλά μια μάσκα.
Κατά την αποβίβαση των επιβατών στριμώχνονται μέσα στα λεωφορεία εξυπηρέτησης, πάλι χωρίς αποστάσεις και μεταφέρονται από τα αεροσκάφη στο κτήριο του αερολιμένα, ακουμπώντας παντού για στήριξη κατά την διάρκεια της κίνησης του λεωφορείου. Φυσικά το λεωφορείο δεν απολυμαίνετε μετά για να παραλάβει τους επόμενους επιβάτες.
Φτάνοντας στο κτήριο αρχίζει η αναμονή και η ταλαιπωρία των επιβατών. Ουρές, αναμονή, στρίμωγμα, ιδρώτας, να αγγίζουν παντού περιμένοντας να συζητούν ο ένας κολλητά στον άλλον. Σε αυτή την κατάσταση να γίνεται η διαλογή των δειγμάτων από αστυνομικούς και να αποστέλλονται στην ουρά εκατοντάδες δείγματα μπροστά σε ένα τραπεζάκι που κάθονται δύο πυροσβέστες χωρίς την απαραίτητη προστασία. Με μία ρόμπα πάνω από την στολή της υπηρεσίας, που αφήνει μέρη του σώματος ακάλυπτα, (και όχι φόρμα που ίσως θα έπρεπε), κάτι νάιλον καλύμματα για τις μπότες, ένα σκουφάκι, μία μάσκα (σαν να δουλεύουμε σε εταιρεία παρασκευής φαγητού). Το αποκορύφωμα έρχεται όταν μας λένε να μην πετάμε αυτά που περιγράφουμε παραπάνω ότι μας έχουν δώσει για προστασία, αλλά να τα χρησιμοποιούμε ξανά. Ίσως για να μας το λένε αυτό σε λίγες μέρες δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά.
Ο πυροσβέστης θα πρέπει να γράψει στην ετικέτα του δειγματοληπτικού σωλήνα τα στοιχεία και τον αριθμό του barcode του δείγματος, χωρίς προστατευτικό plexi glass μεταξύ τουρίστα και πυροσβεστικού υπαλλήλου. Θα πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει τι όνομα του λέει ο επισκέπτης στην εκάστοτε γλώσσα, πίσω από την μάσκα και να πρέπει να πιάσει ή να έρθει πολύ κοντά στο κινητό ή στο χαρτί που έχει το barcode. Όλα αυτά την εποχή που πρέπει να γίνονται ηλεκτρονικά, και σαν να μην έφτανε αυτό πολλές φορές με το δείγμα να σε πλησιάζει στα εκατοστά για να συλλαβίσει το όνομα του που λογικό είναι να μην ακούς με τόση φασαρία που γίνεται στον χώρο, από τους κουρασμένους και γεμάτους αγωνία για το τί θα γίνει, επιβάτες.
Είναι 99.99% σίγουρο ότι θα κολλήσει ο υπάλληλος τον ιό, αφού υπάρχουν ελλιπή μέτρα προστασίας, με αποτέλεσμα να τον μεταδώσει στην υπηρεσία του και στο περιβάλλον της οικογένειας του. Είναι 99% σίγουρο ότι θα διασπαρθεί ο ιός σε τουρίστες που δεν είναι δείγματα λόγω του υψηλού συνωστισμού και των συνθηκών αναμονής, οι οποίοι θα τον μεταφέρουν στις ξενοδοχειακές μονάδες και τουριστικούς χώρους με πολύ δύσκολο έργο την ιχνηλάτηση των κρουσμάτων αυτών.
Σε κάθε προσπάθεια συζήτησης των προβληματισμών μας και της διαμαρτυρίας μας προς τους ανωτέρους μας οι τους υπευθύνους μας λένε ότι είναι δουλεία μας ο κίνδυνος. Και βέβαια το ξέρουμε καλύτερα από όλους τι πάει να πει κίνδυνος και δεν το αρνηθήκαμε ποτέ οι πυροσβέστες. Αυτό όμως που συμβαίνει εδώ δεν είναι μια επικίνδυνη κατάσταση, αλλά μία ΘΥΣΙΑ, όλων των πυροσβεστών, αφού θα κολλήσουμε όλοι λόγω των συνθηκών εργασίας μας, αλλά και των οικογενειών μας αφού θα πρέπει μετά την υπηρεσία να γυρίσουμε στα σπίτια μας, λόγω του ότι η υπηρεσία δεν μπορεί να μας φιλοξενήσει. Και αφού γίνεται όλο αυτό, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας χώρος διαμονής για μάς για να μην επιστρέφουμε στα σπίτια μας και θυσιάσουμε και τους δικούς μας ανθρώπους;
Μόνο οι δηλώσεις των υπευθύνων είναι ευοίωνες, οι οποίοι είναι κλεισμένοι στους απολυμασμένους χώρους τους και όταν μας πλησιάζουν κρατούν μεγάλες αποστάσεις. Το οξύμωρο είναι ότι το κράτος κυνηγάει τους επαγγελματίες και βάζει πρόστιμα λόγω της συγκέντρωσης ανθρώπων στα καταστήματα και στους κρατικούς χώρους κάνει ότι δεν βλέπει. Όλα πάνε καλά λοιπόν.
Αν το σκεφτεί κανείς λογικά ποιός ο λόγος που μπήκαμε τόσους μήνες σε αποκλεισμό για να μην νοσήσουμε ή να μην στρεσάρουμε απότομα το υγειονομικό σύστημα, αφού θα το κάνουμε τώρα.
Όσον αφορά τους πυροσβέστες, όλα αυτά γίνονται χωρίς να είναι το αντικείμενο της δουλειάς μας, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς εξοπλισμό και το κυριότερο παράλληλα με τα καθήκοντα μας. Δηλαδή αν τύχει πυρκαγιά ή διάσωση θα αφήσουμε τα υγειονομικά μας καθήκοντα και θα τρέξουμε στα πυροσβεστικά. Αφήνοντας τη διαδικασία των δειγμάτων και τους εκατοντάδες ταλαιπωρημένους και στοιβαγμένους τουρίστες να περιμένουν να γυρίσουμε.
Η Διοίκηση μας στα παράπονα μας αυτά, βγάζει διαταγές και μας υποχρεώνει εκβιαστικά να υπογράφουμε ότι έχουμε λάβει γνώση, καθιστώντας υπεύθυνους εμάς για ό,τι μπορεί να συμβεί, που σίγουρα θα συμβεί, όπως είναι η κατάσταση και δεν εμφανίζεται πουθενά αποποιούμενη της ευθύνες της ‘βλέπετε πάντα για όλα φταίει ο ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΗΣ’.
Συνεχίζει η τακτική να λύνουμε ένα πρόβλημα αδιαφορώντας για την προξένηση κάποιου άλλου μεγαλύτερου, απλά και μόνο επειδή αυτή είναι η επιταγή της εποχής μας τώρα.
Που είναι οι χιλιάδες προσλήψεις για εξειδικευμένο και άρτια εξοπλισμένο υγειονομικό προσωπικό; Μάλλον μόνο στα δημοσιεύματα. Αγαπητοί κύριοι υπεύθυνοι, η πιθανότητα να μολυνθεί κάποιος πυροσβέστης πλέον αγγίζει το 99.99% και αμέσως θα κλείσει και η πυροσβεστική υπηρεσία του αερολιμένα αφού θα τεθούμε όλοι σε καραντίνα κατ ́ οίκον λόγω της ιχνηλάτησης. Αυτό γίνεται γιατί η βάρδια εναλλάσσεται και έτσι στην επιστροφή στον σταθμό θα πρέπει να βρισκόμαστε όλοι στον ίδιο χώρο, και την άλλη μέρα φυσικά η επόμενη βάρδια που θα μας αντικαταστήσει. Εν συνεχεία, θα πρέπει να έρθουν πυροσβέστες από άλλους σταθμούς για αντικατάσταση και έτσι θα αρχίσει το ντόμινο. Φανταστείτε τι πρόβλημα θα δημιουργηθεί λόγω έλλειψης προσωπικού. Ξεχάσαμε κιόλας το ‘Μάτι’.
Ακόμα πρέπει να συνυπολογιστεί ο μεγάλος κίνδυνος που υπάρχει για τις οικογένειες μας, τους γονείς μας και τους δικούς μας ανθρώπους, που αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα.
Ο πυροσβέστης δεν φοβάται την δουλειά το έχει αποδείξει διαχρονικά και το αποδεικνύει καθημερινά. Γνωρίζει ότι μπορεί να είναι αναλώσιμος κάτι που δεν θα έπρεπε. Αλλά είναι απαράδεκτο να οδηγείται για θυσία με αυτόν τον τρόπο και να μην έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί στη δημοκρατική εποχή μας. Δε μπορεί να είναι πειραματόζωο πολιτικών πρακτικών. Σας παρακαλούμε για την βοήθεια σας. Δεν μας ακούει κανείς. Η διοίκηση μας δεν έχει το θάρρος να μας υπερασπιστεί και οι συνδικαλιστικοί μας φορείς δεν υπάρχουν πουθενά. Έτσι μας θυσιάζει στο βωμό της νέας τάξης πραγμάτων.
Εκ μέρους των εμπλεκομένων πυροσβεστών του 2ου Πυροσβεστικού Σταθμού Κρατικού Αερολιμένα Ηρακλείου ‘Ν. Καζαντζάκης’».